Gra "Tworzymy opowiadanie"
Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3, 4, 5, 6

Veriamantar

jadnak miłość drzewa do niej była wątpliwa, co potwierdziło się w tej chwili. Rozległ się głośny trzask i dziewczyna wraz z gałęzią spadła w rabatę z kwiatkami.

Euterpe

Cała była umorusana ziemia, a do włosów i ubrania przyczepiły jej sie płatki kiwatów.
- Ukochane tulipany mamy! Co ja teraz zrobie? - powiedziała szeptem.

Veriamantar

-Możesz się zabić, jeśli chcesz... albo ja mogę cię w tym wyręczyć - usłyszała głos dobiegający spod domu. O ścianę opierał się wysoki chłopak w czarnej pelerynie, leniwie bawiąc się nożem.

Euterpe

- Nigdy!
energicznym ruchem zerwała się na równe nogi i podbiegła do nieznajomego, próbując wyrwac mu nóż. choc wydawał sie silniejszy dokonała tego...

Veriamantar

srebrny przedmiot wysunął się z ręki przeciwnika i upadł na ziemię. Chłopak spojrzał jej w oczy. Czuła, że na nią patrzy, jednak widziała tylko wykrzywione w kpiącym uśmiechu usta okolone rudą bródką. Nagle chwycił ją mocno za nadgarstki i pociągnął

Euterpe

Dziewczyna broniła sie wszelakimi sposobami. Gryzla, kopala, szczypala, a nawet plula. Jednak nic nie skutkowala. Uscisk był mocny i nic nie zapowiadalo zmiany w tej materii...

Veriamantar

chłopak uniósł ją, jakby nic nie ważyła, po czym schylił się i podniósł z ziemi nóż.
-Byłoby z tobą kiepsko, gdyby się zgubił - poinformował wierzgającą dziewczynę i skoczył przed siebie.

Euterpe

W głowie dziewczyny układał sie misterny plan ucieczki. Jesli mial sie powieść musiala zachowac wielka ostroznosc i udawac, ze to porwanie wcale jej nie obchdzi...

DoraNeko

Ale zaraz... On mnie przecież wcale nie porwał - pomyślała.
Chłopak w czerni biegł w oddali. Peleryna powiewała na wietrze, niczym skrzydła nietoperza. Dziewczyna dotknęła mimowolnie swojego policzka. Usiadła na wilgotnej ziemi, zobaczyła skrawek czarnego materiału. Podniosła go...

Euterpe

Policzek palił ja, zupełnie jakby ktos dotknał go rozgrzanym do białości żelaznym pretem.
dlonia gladziła skrawek peleryny chłopaka...

Veriamantar

nie mogła zrozumieć jak to się stało. Niósł ją i nagle już nie niósł... Pomyślała o rudawej bródce i poczuła jak na jej policzki wypływają szkarłatne plamy. Ścisnęła mocniej skrawek materiału zaciskając przy tym szczękę. Z policzka popłynęła strużka krwi....

Euterpe

Wstała i zaczeła szybko krążyc po zrujnowanych rabatach kwiatowych. Obcasy jej pantofli, których w ostatnich dniach uzywała jako kapci, wciskały w ziemię samotne liście, łodyzki i płatki...
- Wiem! - wykrzyknęła nagle.

Veriamantar

Gdzieś po drugiej stronie szyby rozległ się niemarawy głos jej ojca.
-Kto tam tak do cholery hałasuje?
-Nie wiem kochanie - odpowiedziała matka. - Śpij...
Ze spiętymi mięśniami nasłuchiwała kroków, te jedenak miały się rozlec dopiero rano, a po nich miał nastąpic rozdzierający okrzyk. Ale do tego było jeszcze kilka godzin, a ona miała plan.

Euterpe

Plan, jak mniemała idealny, dopracowany do ostatniej sekundy. bowiem gdyby coś poszło nie tak... Mogłaby nie usłyszeć krzyku nad ranem.